غم دل
نفسی بیا و بنشین سخنی بگو و بشنو
که به تشنگی بمردم بر آب زندگانی
غم دل به کس نگویم که بگفت رنگ رویم
تو به صورتم نگه کن که سرایرم بدانی
عجبت نیاید از من سخن سوزناکم
عجب است اگر بسوزم چو برآتشم نشانی؟...
مده ای رفیق پندم که نظر براو فکندم
تومیان ما ندانی که چه می رود نهانی
نظرات شما عزیزان: